Açıklama
İstanbul, koca şehir…
Oturmuşum banka, etrafı seyrediyorum.
Diyorum, göze büyük; hayallere dar bu şehir.
Arka sokakları çok, insanı yutar.
Ön sıraların günlük telaşını bilmeden,
Şık kadınlar, yakışıklı erkekler…
İstanbul’un kendisi mütemet,
İnsanı garip.
Ama bazen sıradanlık yerine,
Olmak gerekir garip.
Ayrılık üzer bu şehirden;
Her gün trafiğine katlanamazken,
Katlanamazken bazen insanına…
Hasretiyle yanıp tutuşursun,
Sahil kenarında denizi seyretmek adına.
Bu şehir çok deliyi yuttu,
Belki bir gün beni de yutar.
Aman ha, eksik kalmasın İstanbul;
Eski sevdiklerimin şehri İstanbul.
Belki bir tanıdık görürüm sokaklarında,
Merhabalaşıp yoluma bakarım.
Otururum sakin bir semtte banka,
Açarım efkârlı bir şarkı.
Sigarımı tüttürürüm; sabaha karşı kalkar,
Dönerim evime.
Yine de benim şehrimdir İstanbul;
Severim her haliyle.
İstanbul, iyi ki varsın İstanbul.
Değerlendirmeler
Henüz değerlendirme yapılmadı.